Het is zit er allemaal weer op. Na 13 weken in India doorgebracht te hebben ben ik sinds 4 mei weer thuis. Een onvergetelijke tijd en ik heb superveel nieuwe mensen leren kennen. De afgelopen week ging ik in mijn eentje door de Himalaya’s trekken in Nepal met een gids.
Ik arriveerde in de hoofdstad van Nepal, Kathmandu. Er was op dat moment een crisisdag met het parlement en daardoor waren alle winkels gesloten. De manager van de reisorganizatie heeft mij toen bij hem thuis uitgenodigt voor het avond eten met zijn familie. Hij woonde in een hele kleine kamer samen met zijn vrouw en kind. De kamer was 5 bij 4 en er zat nog een kleine keuken met balkon aan vast. Het kleine kind sliep in bed bij haar ouders omdat er gewoon niet genoeg ruimte was. Het eten was bereid werd was overheerlijk, rijst met saus, kip en groenten…ongeveer mijn standaard maaltijd in India.
Die nacht vertrok ik naar Pokhora vanwaar je in de grote bergen kan gaan lopen. Ik ging met mijn gids en de lokale bus, wat ik dus nooit meer ga doen. Ik zat met mijn knieën klem tegen de stoel voor me en achterin zaten kippen en kuikens die ook mee gingen. De Nepalese muziek stond keihard aan en ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan. Vervolgens ben ik voor vier dagen gaan rondtrekken in het Annapurna Circuit. Onderweg kom je steeds langs kleine dorpjes met hotels en restaurants. Je ziet een geweldig mooie natuur en het is een heel avontuur om omhoog te komen.
Uiteindelijk ben ik geklommen tot 3200 meter hoogte, vanwaar ik de grote bergen tot wel 8 km kon aanschouwen met sneeuw op de top. Onderweg kwam je kleine beekjes en stroompjes tegen waar ijskoud en superhelder water stroomde, direct van de bergen af. Iedere dag liep je ongeveer van 7 uur tot 4 uur waarbij je onderweg nog lunchte en pauze nam. Ik ben ‘s avonds heel veel andere wandelaars tegen gekomen die ook in het gebied rond liepen waardoor het supergezellig werd. Je ging dan samen met de gidsen bij de kachel zitten die Nepaleze liedjes zongen.
Mijn gids heette overigens Mac, of althans dat was de simpele versie van zijn naam. Die jongen had een geweldig karakter en was een combinatie van Camiel Maassen (marathonloper), Michael Boogers (wielrenner goed in de bergen) en een berggeit. Hij huppelde van steen naar steen op onze weg naar boven en deed het allemaal zo makkelijk lijken. Onderweg dook die soms ineens van het pad af om op zoek te gaan naar struiken met besjes of andere vruchten eraan. Ik moest hem dan achterna klimmen omdat ik met mijn lengte bij de lekkerste vruchten kon.
Het was een geweldige tocht, waarbij het weer niet altijd mee zat met hier en daar wat regen en mist. Daardoor kon je minder vaak de grote bergen zien die toch echt betoverend waren. Ook zag je constant een hele diepe vallei en liep je door dichte jungles tussen de wilde beesten. Ik kan dit aan iedereen aanraden die houdt van rust, natuur, avontuur en geweldige uitzichten!
Leave a Reply